Pozivamo Vas na otvaranje samostalne izložbe slika Nenada Stankovića

          “ OD LIKOVNOSTI KA METAFIZICI NA SLICI “

        17.12. utorak u 19:30 časova .

Kulturni centar kuća Kralja Petra I ul. Vase Pelagića 40. Beograd

Dr Jovan Janjić

SLIKAR POETSKE FANTASTIKE

(O slikarstvu Nenada Stankovića)

Slikarstvo Nenada Stankovića nadilazi vidljivu stvarnost. Sa slikama vidljivog, slikar uranja u svet čulnog, osećajnog, duhovno uzvišenog. Ulazi u svet umetnosti, koja se sa svojim duhovnim plodovima vraća u materijalni svet, da njemu služi.

Kroz jednostavnost likovnog kazivanja, čoveka pred njegovom slikom uvodi u nevidljivu stvarnost, u kojoj prebiva suština našeg bića. Upravo na tom putu iz vidljivog u nevidljivo, iz realnog u nadrealno, iz postojećeg u fantastično, Nenad Stanković smestio je svoj slikarski atelje. On slika oku dostupno, a umu izazovno i duši čežnjivo. Nad slikama vidljivog roje se simvoli nevidljivog.

Nenad Stanković je slikar poetske fantastike.

U njegovim slikama prožimaju se likovno i narativno: kroz prvobitni estetski doživljaj slike zadire se u dubinu poruke koju ona nosi. A kad se likovni i narativni motivi usaglase, tad nastaje – umetnost.

Umetnost je više od slikanja i slikarstva: unutrašnji sadržaj slike nadvisuje njenu lepotu, vizuelnost slike. Slika bez unutrašnjeg doživljaja je kao čovek bez duše; sve se svodi na sliku, bez umetničkog sadržaja. Slikanje je zanat. No, kad se u stvoreno delo utka duša, tek onda ono počinje da živi; nije više samo predmet, pa bio to i „umetnički predmet“.

Zato Nenad Stanković nastoji da slika tako da to ne bude samo puko prikazivanje stvarnosti, već da naslikano delo uvek ima neku simboliku. Posvećuje se slici koja će imati ne samo estetsku, nego i etičku i još koju na Dobru zasnovanu poruku. Jednostavno, on se kroz slike svoje bori za lepo, moralno, prosvećeno, duhovno uzvišeno, za – dobro. Reaguje na sve što se oko njega dešava i događa. Zalaže sebe i veruje da je uvek potrebno i moguće iznova vaskrsenje ljudskog duha, koji će da vodi ka pročišćenju i prosvetljenju materijalnog sveta.

Moguće je to činiti samo onima koji najpre sebe pročišćuju i prosvetljuju. Razume to ovaj slikar, pa nastoji da živi u saglasju sa prirodom – što se i te kako vidi po njegovim slikama. U takvoj situaciji slike same nadolaze, iz podsvesti.

Nenad Stanković nije slikar jedne slike, jedne priče. Njegovo slikarstvo oslikava tematska raznolikost; više tema integriše u jednu priču. Detalj na slici sam za sebe je celina; a, opet, tematski određen, uklapa se u širu celinu, ocrtanu okvirom slike. I detalju slike i slici u celini on, najpre, daje estetski, likovno jednostavan izraz, s naznakama koje vode u dublje slojeve, da bi potom sve bilo uklopljeno u jednu „priču“ (jedne slike).

Zna i drži do toga Nenad Stanković da je (svaki) čovek neponovljivo biće, pa, samim tim, da bi i svaki slikar trebalo da bude takav. Inspiraciju i znanje on je najpre sticao na tri adrese: uz svog strica, velikog slikara Milića od Mačve; u Mačvanskoj slikarskoj školi, koju je osnovao i vodio Milić od Mačve; i uz slikarski krug koji je pripadao Mediali. Upravo na štafelajima Mediale i Mačvanske slikarske škole nastaće prepoznatljiv rukopis neformalne Beogradske škole fantastike.

Ugledao se jeste, ali je (p)ostao – samosvojan.

To je ono što se očekuje: od neponovljivog čoveka da postane neponovljiv umetnik. Koji će negovati i na svoj način pokazati svoju duhovnu vertikalu.

Radost življenja i vedrinu duha slikar ovaj utiskuje u slike koje stvara. A zadovoljstvo je imati na zidu sliku u koju je utkana radost!   

(Reč na otvaranju izložbe

u kući kralja Petra I Karađorđevića,

u Beogradu, 1. septembra 2018)